مدل HJS رضایت شغلی هرزبرگ، که به عنوان مدل دو عاملی هرزبرگ نیز شناخته می‌شود، یکی از نظریات مهم در زمینه رضایت شغلی است که توسط روان‌شناس مشهور فردریک هرزبرگ ارائه شد. این مدل بر اساس تحقیقاتی که در دهه 1950 انجام شد، به بررسی عوامل مختلفی پرداخته که بر رضایت شغلی و انگیزش کارکنان تأثیر می‌گذارند.

هرزبرگ این عوامل را به دو دسته اصلی تقسیم می‌کند: عوامل بهداشتی و عوامل انگیزشی.

• عوامل بهداشتی: این عوامل شامل حقوق و مزایا، امنیت شغلی، روابط با همکاران، شرایط محیطی کار و سیاست‌های سازمانی هستند. هرچند این عوامل می‌توانند از بروز نارضایتی جلوگیری کنند، اما به تنهایی موجب ایجاد رضایت شغلی نمی‌شوند.

• عوامل انگیزشی: این عوامل شامل مسئولیت‌ها، فرصت‌های پیشرفت، چالش‌های شغلی و موفقیت‌های فردی هستند که می‌توانند موجب رضایت شغلی واقعی شوند. این عوامل به افراد انگیزه می‌دهند تا بیشتر تلاش کنند و احساس پیشرفت و ارزش در شغل خود داشته باشند.

هرزبرگ به این نتیجه رسید که برای ایجاد رضایت شغلی پایدار، سازمان‌ها باید شرایط کاری مناسبی (عوامل بهداشتی) فراهم کنند و در عین حال فرصت‌هایی برای رشد و پیشرفت فردی (عوامل انگیزشی) ایجاد کنند.

استفاده از مدل HJS رضایت شغلی هرزبرگ در محیط‌های سازمانی می‌تواند به مدیران کمک کند تا رضایت شغلی کارکنان خود را افزایش دهند و به کاهش نرخ ترک شغل کمک کنند. این مدل در مشاوره‌های سازمانی و طراحی برنامه‌های انگیزشی به کار می‌رود.