Cognitive avoidance اجتناب شناختی: تأثیرات اجتناب از افکار ناخوشایند و رابطه آن با سلامت روانی

Cognitive avoidance اجتناب شناختی یا اجتناب شناختی به فرآیندهای شناختی اطلاق می‌شود که در آن فرد سعی می‌کند از افکار، احساسات یا تجربیات استرس‌زا اجتناب کند. این اجتناب ممکن است از طریق روش‌های مختلفی مانند انحراف توجه به امور دیگر، ایجاد افکار مثبت یا حتی استفاده از رفتارهای اجتنابی (مانند مصرف مواد مخدر یا پرخوری) صورت گیرد.

در ابتدا، اجتناب شناختی ممکن است به نظر مفید بیاید، زیرا فرد احساس می‌کند که از اضطراب و ناراحتی خود دوری کرده است. با این حال، در درازمدت، این نوع از اجتناب می‌تواند مشکلات بیشتری به‌وجود آورد. به‌جای مواجهه با مشکلات و یافتن راه‌حل‌های مؤثر، فرد از آن‌ها فرار کرده و در نتیجه مشکلات بیشتر و عمیق‌تری ایجاد می‌شود.

اجتناب شناختی معمولاً در زمینه‌های مختلف اضطراب، ترس و احساسات منفی درباره خود مشاهده می‌شود. افراد مبتلا به این نوع اجتناب ممکن است از درگیر شدن با افکار و احساسات منفی خود بترسند و ترجیح دهند به‌جای مواجهه با آن‌ها، از آن‌ها دوری کنند. این رفتار می‌تواند به اختلالات اضطرابی، افسردگی، و مشکلات روانی دیگر منجر شود.

در درمان‌های روان‌شناختی، به‌ویژه در شناخت‌درمانی (CBT)، کمک به افراد برای کاهش اجتناب شناختی و مواجهه با افکار و احساسات ناخوشایند بخش مهمی از فرآیند درمان است. این کمک به افراد می‌کند تا راه‌های سالم‌تر برای مدیریت اضطراب و ناراحتی خود پیدا کنند.